Bajkowa Estonia podczas wielkich mrozów

stara zabudowa Viljandi

Kiedy zobaczyłem atrakcyjną promocję na LuxExpress nie mogłem nie zaryzykować. Kupiłem bilety do Estonii i było niemal pewne, że na tydzień na przełomie lutego i marca wrócę na stare śmieci. Dokładnie pół roku po powrocie z wolontariatu byłem znowu na północy Europy. Plan był prosty - jak najmniej planować, spotkać wszystkich tych, których tam poznałem i odpocząć. Udało się? I to nawet z nawiązką. Zobaczcie na poły fotograficzną relację z tygodniowego "wielkiego" powrotu do krainy Ugrofinów. 

Muszę wspomnieć, że miałem wyjątkowe szczęście do pogody. Nieźle zsynchronizowałem z wielką falą mrozów, które nawiedziły pół Europy w tym czasie. w Estonii niebo było niemal cały czas bezchmurne, nocami temperatura spadała do -22 stopni, a za dnia łaskawie podskakiwała do -17. Ale, jak mawiają "widziały gały, co brały". I moje widziały. Dziecięce podekscytowanie atakiem zimy towarzyszyło mi cały czas. 

Jak to jest wracać po dłuższym czasie do miejsc, w których człowiek mieszkał, pracował i oswoił się z nimi, jak z domem? Okazało się pół roku nie zdołało rozerwać żadnych więzów. Tallinn, Tartu i przede wszystkim Viljandi wyglądają niemal tak samo, jak je zostawiłem. I co najpiękniejsze w tym - ludzie nadal pamiętają. Współpracownicy z centrum młodzieżowego, znajomi z wolontariatu, dawni szefowie, dziewczęta z kawiarni Roheline Maja, czy nawet panie kasjerki w lokalnym markecie. Estońskie środowisko nawet wlecze się w swoim ślamazarnym tempie, jak dawniej. Ledwie wysiadłem z autobusu, a poczułem, że wszystko jest nadal takie ciche, wolne, nieco sielankowe, trochę dekadenckie. Jednym słowem - jak dawniej. 

Chodźcie na mały spacer przez trzy najbliższe mi miasta w Estonii. Przy Viljandi oczywiście zatrzymamy się na dłużej. ;-)

Tallinn pod śniegiem!

W końcu dotarłem do opuszczonego więzienia na wybrzeżu w Tallinnie

okręt morski przy Muzeum Lennusadam w Tallinnie

Kalamaja - drewniana dzielnica Tallinna, jak wiele innych zresztą;-)

 Zamarznięta rzeka Emajõgi w Tartu

Suppilinn, czyli kolejna drewniana dzielnica, tym razem w Tartu

"wszystko jest ok!" - pod ruinami katedry tartuskiej

Viljandi!!

niegdyś codzienny widok na drodze powrotnej z pracy..

"mieszkałem w willi(...)" - i to właśnie ta żółta po lewej stronie!

jedna z dziesiątek typowych, spokojnych uliczek w Viljandi

jezioro całkowicie zamarzło!

ten widok z ruin zamku chyba nigdy się nie zmieni

tor łyżwiarski wytyczony na zamarzniętej tafli jeziora!

Co dalej? Kiedy kolejna podróż? Co z tą Estonią? Przy powrotach z każdej podróży, małej czy dużej, pojawia się to pytanie o przyszłość. Estonia "zagrała" mi w sercu - to jest chyba nie do podważenia. Być może wrócę tu znowu na urlop, na chwilowy detoks od świata. I każdemu polecam ten kraj na najspokojniejszy, powolny urlop od zabieganej codzienności. Każdy z nas ma na pewno takie miejsce, gdzie lubi uciec na chwilę i myśleć, że nie ma go na "tym" świecie. Taki "nothing box". Tutaj pokazałem Wam moją Estonię, a u Was gdzie się znajduje "pudełko nic"? 

estońska i (też austriacka) ekipka na domówce-niespodziance z okazji mojego powrotu - ludzie są dobrzy!:-)

no i moja (chyba zadowolona) mordka na koniec tego wpisu;-)