Myśli małe a Luboń Wielki

Kiedy wróciłem do domu, wiedziałem, że napiszę o tym miejscu. Widoki rewelacyjne, okolica urocza, czegoż chcieć więcej? Ale jakim słowem ubogacić okolice Rabki i Mszany Dolnej? Najpierw miałby to być wpis o zachwytach i pochwale natury w całej jej okazałości. Nie. Powtarzałbym już sam siebie w tych "ochach" i "achach". Więc może zwyczajny wpis praktyczny o tym skąd wyjść, dokąd zejść, podejścia, warunki na szlaku? Nie. Dzisiaj każdy (a na pewno każdy szanowny Czytelnik tego bloga) umie na własną rękę otworzyć mapę, czy to papierową, czy internetową i samemu sprawdzić parametry wędrówki w zależności od kondycji. I tak właśnie stanąłem w miejscu. O czym napisać, gdy idziemy na Luboń Wielki w Beskidzie Wyspowym? Będzie zatem kolejny krótki tekst, o dwóch typach górołazów, a w tle będzie nam migać sylwetka beskidzkiego szczytu.

Myśli małe

Beskid Wyspowy to ciekawe miejsce na mapie polskich Karpat. Morze pojedynczych wierzchołków wystających ponad doliny niczym ...wyspy. Znajduje się tutaj kilka gór przekraczających ten 1000 m n.p.m., więc można poczuć się jak w prawdziwych "himalajach". Podejść nie brakuje. Na Luboń Wielki także. Właśnie wędrując po tym Beskidzie doszła mnie taka myśl, że są dwa typy ludzi chodzących po górach: wędrowcy i zdobywcy. 

Wędrując ze zdobywcą możemy być pewni, że jego nie interesują długie szlaki, a wyjście na konkretną górę. Im wyższą, tym lepiej. Co tam jakieś malownicze lasy, czy robienie przystanków po drodze na widokowej polanie. Trzeba wyjść na szczyt i "odfajkować". Taki zdobywca to też niekoniecznie będzie chciał zdobywać gór tylko piechotą, ale także rowerem, z psem, na hulajnodze, czy jakkolwiek inaczej. Zdobywcy szukają różnorakich sposobów, by cały czas dodać nutę wyjątkowości do swoich wyczynów. 

Kiedy łazimy z wędrowcem to zaś jest odwrotnie. Wtedy to dosłownie łazimy. Częste leżenie na polanach, sączenie herbatki z termosu i wpatrywanie się w mapę. Niby gdzieś dojdziemy z wędrowcem, ale niekoniecznie tak daleko, jak tego chcielibyśmy. Czasem to typ leniwca, a czasem człowieka, co chce przejść w 8 godzin maraton górski. Też lubi liczyć, ale kilometry, jakie przeszedł, a nie metry, jakie pokonał pod górę. 

Jest we mnie trochę zdobywcy i trochę wędrowca. Choć ten drugi wygrywa ze mną częściej, bo gdybym zdobywał to dawno wyszedłbym na Rysy, potem inne wysokie góry, aż dotarł do Kirgistanu i w Ałtaj. 

Minęła pierwsza połowa tego roku. Nie liczyłbym tego w ogóle, gdyby nie kilka rozmaitych czynników w życiu. Niemniej, napadło mnie (a często mnie napadają takie rzeczy), by policzyć ile dni do tej pory spędziłem choć częściowo na górskich wycieczkach i okazuje się, że jest tego sporo! Niespełna miesiąc, 25 dni. Dwadzieścia pięć dni, kiedy gdzieś łaziłem. Raz samemu, raz z wędrowcami i wędrowczyniami, a raz ze zdobywcami i zdobywczyniami. Ile różnych charakterów i jak różnie się z każdym z nich łazi. A Ty? Czytelniku, jesteś zdobywcą czy wędrowcem w górach?

Luboń Wielki

Odkąd okazało się, że moja motorola, zwana niekiedy smartfonem, potrafi robić zdjęcia zdatne do publikacji gdzieś dalej, niż na tapecie komputera, to niech one poprowadzą przez szlaki turystyczne okolic Rabki i Mszany Dolnej. Dzisiaj jesteśmy wędrowcami i połazimy trochę!

Startujemy z Rabki-Zdroju i szukamy zielonego szlaku...

...docieramy do Zarytego, skąd szlak nas wiedzie w stronę łagodnej sylwetki Lubonia...

...stańmy przy dzikiej jabłoni i popatrzmy

na półmetku spotkamy Jezusa ubranego w korę z drzewa...

...na takich polanach tylko odpoczywać pół dnia, wyciągnąć ramiona i myśleć, że pół świata jest nasze...

...finalnie na Luboniu Wielkim spotykamy się z takimi oto pejzażem...

...można się zapuścić dalej w stronę polany na Surówkach i oglądać deszczowy zachód słońca

A kiedy się obudzicie w środku nocy około 4:30 to spróbujcie obejrzeć wschód słońca, tak dla kompletu...

...kiedy deszczem smaga to każdy kawałek niebieskiego nieba cieszy jak nigdy!

...niby takie górki, a fajne...

...a przed końcem wędrówki to i mały schron się znajdzie z widokiem :)

Mogę zapewnić każdego, że przy dobrej pogodzie (wystarczy, gdy nie ma mgły i nie leje, jak z cebra) to w nocy z Lubonia Wielkiego znakomicie można oglądać w oddali wielki Kraków, który świeci się niczym Las Vegas. Niestety (albo i stety) nie każde piękno jest w stanie być uchwycone w cyfrowej formie, więc tym bardziej zachęcam każdego do wybrania się na jedno- lub dwudniowy wypad na Luboń Wielki. Schronisko na szczycie oferuje pyszną kiełbasę z cebulką oraz warunki survivalowe (brak bieżącej wody, trzeba podmyć się wieczorem w miednicy z wodą z baniaka). 

Wędrowcy, Zdobywcy, Beskid Wyspowy na was czeka!

Dla orientacji zarys trasy przebytej w letni, deszczowy weekend przez Wędrowca i Zdobywczynię :)