36 zachodów i jeden wschód - wiosna w barwach słońca

...

Udokumentować jak najwięcej zachodów słońca podczas astronomicznej wiosny 2021. Pomysł na ten projekt wleciał mi do głowy spontanicznie pod koniec marca, kiedy już wiosna trwała dobre kilka dni. Kolejna fala wiadomo-czego nie pozwalała cieszyć się wracającą do życia przyrodą, ewentualne podróże, planowane pilotaże wycieczek, wszystko kolejny raz przesunęło się w czasie, a ja już myślałem, że całkowicie poległem na każdej swojej wędrówkowo-zawodowej płaszczyźnie, która miała być tą z marzeń wyjętą. I wtedy pojawiła się ta myśl - sfotografuj najwięcej zachodów słońca przez kolejne trzy miesiące, zastosuj filozofię "mikropodróży" i zobacz znowu małe rzeczy. Faktycznie, zobaczyłem.

Co daje taka permanentna obserwacja zachodów słońca? Znakomitą wiedzę na temat dokładnych godzin, kiedy słońce chowa się za horyzontem. Ponadto odkrywa się, że w górach słońce ucieka z pola widzenia dużo wcześniej, a w mieście na osiedlu czy ulicy, również nie jest to zachód słońca nad horyzontem, a nad sąsiednim budynkiem. Jednym słowem, to nie jest takie łatwe i oczywiste łapać codziennie zachód słońca - musiałbym wyłączyć się z życia i codziennie jeździć w niezabudowany teren, szukać otwartych polan i łapać zjawisko takim, jakie znamy z "wielkich podróżniczych żurnali". 

W trakcie kolejnych podejść do łapania zachodów, musiałem nieco "rozmiękczyć" zasady swojego projektu. Zatem na fotografiach zobaczycie różne aspekty ostatnich minut każdego dnia. Starałem się dokumentować krajobrazy albo w czasie faktycznego zachodu słońca, albo w ciągu maksymalnie 60 minut go poprzedzających (w trakcie tzw. złotej godziny). W pojedyncze dni fotografowałem także już po zachodzie, ale kiedy jeszcze czerwona łuna rozświetlała horyzont. 

Nie wszystkie zachody są piękne. Tak naprawdę większość jest wg mnie niezbyt urodziwa, ale właśnie w tym tkwi naturalność tego projektu. Pokazuję budynki, osiedla, dachy, pokazuję chmury, całkowitą szarówę, jak i też gołe niebo, które również jest na swój sposób nudne (tylko na fotografii, bo nie na żywo). 

A co z tym wschodem? O nim poczytacie na samym końcu relacji. 

Kraków, Mydlniki, 30 marca

Kraków, niedaleko Rząski, 31 marca

Nowy Sącz, stacja PKP, 5 kwietnia

Kraków, węzeł Modlnica, 6 kwietnia

Grodzisko, powiat strzyżowski, 9 kwietnia

Lesko, Góry Sanocko-Turczańskie, 10 kwietnia

Modlniczka k. Krakowa, 12 kwietnia

budowa obwodnicy północnej Krakowa, 19 kwietnia

Kraków, Kopiec Piłsudskiego, 20 kwietnia

Kraków, Nowa Huta, 21 kwietnia

Kraków, stare Bronowice, 22 kwietnia

Kraków, Stare Miasto, 23 kwietnia

Kraków, os. Podwawelskie, 25 kwietnia

Kraków, Bronowice, 26 kwietnia

Kraków, Skałki Twardowskiego, 27 kwietnia

Kraków, Bronowice, 30 kwietnia

Nowy Sącz, blokowisko, 3 maja

Kraków, Młynówka Królewska, 6 maja

Kraków, Rudawa, 7 maja

Kraków, Kopiec Piłsudskiego, 8 maja

Krzeszowice, powiat krakowski, 10 maja

Głodówka, Tatry, 12 maja

Suwałki, uroczysko Szykana, 15 maja

Warszawa, dworzec W-wa Wschodnia, 16 maja

Kraków, okolice Rząski, 20 maja

Kraków, Bronowice, 25 maja

Kraków, Nowa Huta, 31 maja

Nowy Sącz, blokowisko, 2 czerwca

Gorlice, Ruska Bursa, 4 czerwca

Kraków, stare Bronowice, 6 czerwca

Kraków, pasmo Sikornika, 9 maja

Krzeszowice, powiat krakowski, 10 czerwca

Kraków, wały nad Wisłą, 17 czerwca

Gorlice, ulica Sienkiewicza, 18 czerwca

Gorlice, Beskid Niski w tle, 19 czerwca

Kraków, Bronowice, 22 czerwca

Jak widać, pogoda różne figle płatała. Na kwiecień i maj każdy narzekał, że zimne, mokre (ale przyroda za to mogła wziąć oddech). Ja w tym wszystkim jeszcze bardziej wypatrywałem każdej poprawy warunków atmosferycznych. Chciałem spróbować w końcu czegoś nowego. Kiedy prognozy wskazywały na całkowicie bezchmurny poranek 26 maja, to stwierdziłem, że zrobię to ! Budzik nastawiony na 3:00, wschód miał być o 4:41. Trzeba było jeszcze dojechać na rowerze na Kopiec Krakusa. 

To była najlepsza synchronizacja na niebie. Na zachodzie księżyc w pełni chował się za horyzont, kiedy dokładnie w tym samym momencie słońce wstawało nad kominami elektrociepłowni na Łęgu. Rześkie, obmyte deszczem poprzedniego dnia powietrze było przejrzyste do granic możliwości. Jedyne ograniczenia miał tylko aparat w telefonie.

...

...

...

...

...

...

...

Po trzech miesiącach człowiek już się przyzwyczaja i staje się to jego codziennym nawykiem, by przy każdej wieczornej okazji fotografować słońce, albo planować mikropodróże tak, aby schodziły się z godziną zachodu. 

Przed nami całe lato - upalne, z długimi wieczorami, czasami niestety dość "monsunowe", ale przede wszystkim pełne ciepłych barw na zachodzie, których teraz będę dopatrywał się częściej niż to było dawniej.